Witam,
temat poruszany był, czy raczej wspominany, wielokrotnie. Niezmiennie w wielu wątkach pada pytanie, dlaczego to sheed nie musi walczyć o slota na wysokich bossach, a vd i łucznik gryzą się i przepychają, żeby znaleźć się w drużynie. Już nie wspomnę o rycerzu i druidzie, bo temat jest o debufferach.
Następnie kłania się pytanie, czemu sheed i łucznik bez eq na 110 są chętniej brani na beirn niż 120 vd z eq? Mentalność ludzi, powiecie, no dobrze, ale skądś się ta mentalność wzięła. Jeśli mam wybór : albo niepewny debuff zanim mob zaatakuje, albo pewny po jego dyście i urokach, no to dla mnie wybór byłby jasny. Bo nie wiem jakim prawem sh z śmiesznym 550 zręki bez cierpów ma w moranę 24-28% na kolano w pierwszej turze, gdzie vd z 600+ wiedzy i 34% modyfikatora ma ... 10-20%
. Dlaczego w imię "balansu" mam widzieć na moranie 5x 0%, gdzie inne profesje już tego problemu nie mają?
Argumentacja, że sh i łuk mają przesrane expienie do 110 czy co tam ktoś powie, jest warta tyle, że nawet sobie takim argumentem pupy nie podetrze. VD jest również na tyle papierowaty, że pod lodem czy na v2 potrafi spaść na szczotę, gdzie jego konkurenci wybronią się ze zręki.
Co do wbijania debuffów - VD przecież ma przewagę, wbija debuff jako pierwszy. No tak, wbija jako pierwszy. JEŚLI wbije. Bo jak zwykle, jego konkurenci mają przewagę i %, i brak dymków. Co więcej - mogą sobie przez to pozwolić na trzymanie bardziej zwartego defa, dzięki czemu jeszcze bardziej przeżywalnością odskakują od VD.
Zastanawia mnie również kto wymyślił, że dwójka debufferów będzie miała jakiś buff dla kolegi z drużyny (zmysły/KO), a jedną profesję zostawiono z niczym.
Większość osób w takie coś się bawi i nawet wygłupia zgonami